Kuchnia fusion

h2>Eksperymenty kulinarne czyli kuchnia fusion

Autorem artykułu jest Quality Food

Coraz częściej w menu hoteli czy restauracji możemy spotkać propozycje potraw typu fusion cuisine. Na czym polega ten nowy trend przygotowywania dań? Odpowiedź znajdziecie poniżej.

Kuchnia fusion to nic innego jak pewnego rodzaju eksperymenty kulinarne, czyli umiejętne łączenie kuchni etnicznych - smaków, przypraw, technik gotowania, surowców czy sposobów podawania. Dania typu fusion są swoistego rodzaju niespodziankami dla konsumenta – nie tylko dostarczają niezapomnianych doznań smakowych, ale również estetycznych. Potrawy typu fusion są tak naprawdę małymi dziełami sztuki. Niejednokrotnie przygotowana przez kucharza kompozycja nawiązuje do któregoś z nurtów w sztuce, najczęściej futuryzmu lub minimal artu.

Kucharz zajmujący się kuchnią fusion powinien mieć nieograniczoną wyobraźnię, aby przygotowywać zaskakujące zestawienia składników czy smaków. Tak naprawdę to modyfikacja tradycyjnych receptur przez wprowadzenie nowych przypraw czy zastosowanie innej metody obróbki termicznej przypomina zabawę, w której trudno jest przewidzieć efekt końcowy.

Wbrew pozorom to my sami nieświadomie przyrządzamy potrawy fusion. Wystarczy, że chcemy zmienić smak tradycyjnych dań przez dodanie innych ziół i przypraw, które lubimy.

Z pewnością większość z nas, jeśli nie wszyscy, przyrządzaliśmy spaghetti bologneese. Wbrew pozorom, nie jest to danie włoskie, a kosmopolityczne, czyli fusion. Dowód: makaron pochodzi z Chin, a ojczyzną pomidorów używanych do sosu jest Ameryka. Do tego dochodzą jeszcze zioła i przyprawy, których używamy do sosu według własnego gustu (np. chilli, papryczka piri-piri).

---

Ewa Świętochowska

Doradca żywieniowy Quality Food

www.qualityfood.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zupa Vichyssoise

Zupa Vichyssoise

Autorem artykułu jest Olga i Lenka

Romantyczne spotkaniu najczęściej kojarzy się z kolacją przy świecach… Romantyczna kolacja powinna przemawiać do wszystkich zmysłów: wzroku, smaku, powonienia i słuchu. Jeśli chodzi o dania, to powinny być wyjątkowe i zapierać dech w piersiach! Idealna będzie na to delikatna zupa Vichyssoise...

Składniki: dla 2 osób

-3 pory

-125 g ziemniaków

-20 g masła

- pęczek ziół aromatycznych ( natka pietruszki, laur, tymianek)

- 60 ml creme fraiche

- kilka małych grzanek z chleba

- sól i pieprz

Fakultatywnie:

- jaja z łososia

- sok z limonki

- szczypiorek

Przygotowanie: ( 110 minut)

Umyć i oczyścić pory, pozbywając się pierwszych zewnętrznych liści oraz twardych i zielonych części pora. Białą część pokroić w plasterki. Obrać ziemniaki, umyć i pokroić w kostkę.

W rondlu podgrzać masło i podsmażyć na nim plasterki pora. Dodać ziemniaki, wymieszać i smażyć, mieszając delikatnie drewnianą łyżką. Posolić i popieprzyć, dodać pół szklanki wody i rośliny aromatyczne. Zagotować.

Gotować w przykrytym do połowy garnku przez około 40 minut. Z ognia zdjąć tylko ziemniaki (za pomocą łyżki cedzakowej) i przecisnąć przez przecieraczkę do warzyw. Odłożyć do miseczki.

Pory zmiksować wraz z kilkoma łyżkami wywaru, w którym się gotowały. Puree z porów wymieszać z puree z ziemniaków. Dodać creme fraiche i kilka łyżek wywaru z porów, dobrze wymieszać i przelać wszystko do czystego garnka.

Postawić garnek na małym ogniu i gotować, nieustannie mieszając. Chwilę przed zagotowaniem zdjąć z ognia. Przed podaniem schłodzić w lodówce przez minimum godzinę. Podawać w bulionówkach z grzankami opieczonymi na lekko złoty kolor, sporą szczyptą pieprzu, łyżeczką jaj łososia i kilkoma kroplami soku z zielonej cytryny.

Zwolennicy bardziej klasycznej wersji, mogą dodać do dania nieco szczypiorku.

Smacznego!

---

www.kuchnia-coreczki.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kminek

Kminek zwyczajny (Carum carvi)

Autorem artykułu jest Basia K

Przyprawa znana i ceniona od wieków w wielu krajach. Bardzo popularna w Niemczech. Ma szerokie zastosowanie zarówno w kuchni, jak i medycynie naturalnej.

Owoce tej rośliny znaleziono w neolitycznych osadach budowanych na palach na terenie południowych Niemiec i Szwajcarii. Kminek był prawdopodobnie znany także w Grecji i Rzymie. W Polsce używany był już w okresie wczesnopiastowskim (X–XIII w.)

W dawnych czasach uważany za ziele czarodziejskie — noszone w woreczku na piersiach chroniło przed czarami. Wiadomo też, że garnek z naparem kminku stawiano pod kołyską dziecka, aby w ten sposób odstraszyć wszystkie złe duchy. Napoje miłosne też sporządzano z dodatkiem kminku, co miało zapewnić miłość i namiętność do osoby, która napój podała.

Obecnie kminek rośnie dziko na łąkach i pastwiskach Europy, Azji i Afryki. Ma przyjemny, swoisty, silnie korzenny zapach i aromatyczny, ostry smak. Zawdzięcza go wysokiej zawartości olejku lotnego, którego głównymi składnikami są karwon i terpen-limonen. Zawiera też tłuszcze, białka i cukry.

W kuchni używamy dojrzałych owoców tego ziela. Smaczną przyprawą są także młode liście mające silnie korzenny zapach. Zawierają te same substancje co owoce i jeszcze dodatkowo witaminy, enzymy, kwasy organiczne. Jadalny jest też korzeń wykształcony w pierwszym roku wegetacji. Można go gotować i przyrządzać jak marchew.

Kminkiem przyprawiamy potrawy z kapusty, kapustę kiszoną, sałatki warzywne, buraczki, wieprzowinę, gęsinę, kaczki, sery, twarogi. Dodawany jest też do wypieku chleba, paluszków, pasztecików. Świeżymi listkami można przyprawiać kartoflankę, zupy jarzynowe, grzybowe, sałatki z ziemniaków, potrawy mięsne, pasty do chleba. Nasiona używane są do produkcji wódek i likierów. Kminek dobrze komponuje się z cebulą i czosnkiem. Należy go jednak stosować z umiarem.

W ludowej medycynie nasiona kminku uważane są za rozgrzewające. Mają też działanie żółciopędne, wzmagają czynność gruczołów trawiennych, hamują szkodliwe procesy gnilne i fermentacyjne w jelitach. Napar z nasion ziela stanowi środek mlekopędny i jest polecany karmiącym matkom. Owoce kminku wchodzą w skład różnych leczniczych herbatek i mieszanek. Poprawiają apetyt. Mają też działanie uspokajające. Napar z nasion kminku polecany jest przy skurczach żołądka, zaburzeniach w trawieniu i wzdęciach.

Kminek należy przechowywać w szczelnie zamkniętym naczyniu, chronić przed światłem i mielić bezpośrednio przed spożyciem.

---

www.ziolowyogrod.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Własna kiełbasa

Własna kiełbasa - czyli co potrzeba, aby cieszyć się pyszną domową kiełbasą

Autorem artykułu jest Jan Kot

Własne, inaczej domowe wyroby cieszą się coraz to większym uznaniem. Coraz to więcej ludzi interesuje się tym tematem. Z jakiego powodu? Powodów jest wiele – zła jakość wyrobów w punktach sprzedaży, wykorzystywanie przez fabrykantów chemii, wypełniaczy, MOM.

Naturalnie występują w punktach sprzedaży dobre smaczne wędliny ale są one z reguły drogie. Kiełbasy sporządzane sposobem domowym nie są tańsze.

Przeciętny koszt substratów popularnej u nas kiełbasy białej, wynosi około osiemnaście złotych, na dodatek musimy przeznaczyć czas i energię elektryczną. Mimo to świadomość, że konsumujemy autentyczną kiełbasę, bez chemii, która jest przyprawiona tak jak pożądamy, idealnie motywuje do produkcji.

Pierwsze kiełbasy mogą należeć do nieudanych. No cóż, nie wszystko wyjdzie za pierwszym razem, tak jak byśmy się tego spodziewali. Ale trzeba ćwiczyć. Co najwyżej jak nie wyjdzie, można kiełbasę jakoś zużyć – wkładka do zupy, dodatek do jajecznicy.

Jak zrobić kiełbasę? Najpierw musimy znaleźć odpowiedni przepis. W internecie jest dużo cennych przepisów. Najlepiej jak jest to przepis posiadający komentarze internautów lub wywodzi się ze strony internetowej specjalizującej się w tej tematyce. Sprzęt masarski przydatny do wyrobu kiełbas nie jest skomplikowany i drogi, znajdziemy go w prawie każdym domu.

Najważniejsza jest maszynka do mielenia mięsa, powinna posiadać w kilka sitek o różnych średnicach oczek (od 10 mm do 3 mm). Dodatkowo możemy wyposażyć się w tzw. szarpak, jaki posiada oczka w kształcie nerki, mięso mielone jest na duże kawałki. Do maszynki potrzebna jest rurka do napychania kiełbas - którą można dokupić osobno lub jest w zestwach wraz z maszynką. Normalna maszynka do mięsa, nada się znakomicie. Pojemniki, miski do mieszania mięsa, istotne aby miały atest. Jelita naturalne – do kupienia w sklepach internetowych. Peklosól – mieszanka soli i azotynu potasu, konserwuje i nadaje mięsu kolor. Przyprawy do wędlin ich najwyższą jakość ma ogromny wpływ na smak naszej kiełbasy, dlatego kupmy tylko dobrej jakości przyprawy. Mięso musi być wiadomego pochodzenia i świeże.

Całość można kupić w sklepach oferujących sprzęt masarski. Sklepy te posiadają w swojej ofercie mnóstwo dodatków do potraw, mięs w doskonałych cenach.

---

Przyprawy do wędlin

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Wegeterianizm - co to

Czym jest wegetarianizm

Autorem artykułu jest Michał P.

Dowiedz się czym jest wegetarianizm, zwróć uwagę na serwowaniu tego typu diety swoim dzieciom, dowiedz się jakie są korzyści wegetarianizmu. Odżywianie dla każdego !

Wegetarianizm jest wyborem coraz częściej dokonywanym przez osoby oraz rodziny. Rodzice zastanawiają się czy dzieci mogą bezpiecznie podążać za wegetariańską dietą i przy tym otrzymywać wszystkie potrzebne składniki odżywcze. Większość dietetyków i medycznych ekspertów zgadza się z tym że dobrze dobrana dieta wegetariańska może być bardzo zdrowym sposobem na życie.

 

Należy  zwrócić szczególną uwagę na serwowaniu dzieciom i nastolatkom wegetariańskiej diety, szczególnie kiedy nie zawiera mlecznych i jajecznych produktów. Oczywiście jak w każdej diecie, musisz zrozumieć że potrzeby dzieci zmieniają się w czasie dorastania.

Typy wegetariańskiej diety

Zanim twoje dziecko lub rodzina przeżuci się na wegetariańską diete, należy zauważyć że diety wegetariańskie są różne. Główne diety wegetariańskie:

Owowegetarianizm: spożywanie jajek, unikanie mięsa.

Laktoowowegetarianizm: spożywanie mlecznych i jajecznych produktów, unikanie mięsa.

Laktowegetarianizm: spożywanie mlecznych produktów, unikanie mięsa, jajek.

Wegan: spożywanie żywności tylko pochodzenia roślinnego.

Wielu ludzi jest pół wegetarianinem który wyeliminował czerwone mięso, ale może jeść drób oraz ryby.

Wybór wegetarianizmu

Dzieci i rodziny mogą stosować wegetariańską diete z  różnych powodów. Młodzi wegetarianie są przeważnie częścią rodziny która je wegetariańskie posiłki dla zdrowia, kultury, lub innych powodów. Starsze dzieci mogą decydować o zostaniu wegetarianem z troski o zwierzęta, środowisko , ich zdrowie oraz zwyczajnie chcą mieć pewność że w ich diecie znajduje się zdrowa żywność.

W większości przypadków, nie powinieneś być zaniepokojony jeśli twoje dziecko wybierze wegetarianizm. Porozmawiaj co to znaczy i jak wprowadzić to w życie zapewnij twojemu dziecku wybór  na zdrową i pożywną żywność.

Odżywianie dla każdego.

Twój lekarz lub dietetyk może pomóc ci zaplanować i monitorować zdrową wegetariańską diete. Rodzicie powinni dać dzieciom różnorodną żywność, która dostarcza wystarczającą ilość kalorii i składników odżywczych która umożliwi im prawidłowy rozwój.

Dobrze dobrana dieta wegetariańska może zapewnić dzieciom odżywcze potrzeby oraz zdrowotną korzyść. Na przykład, dieta bogata w owoce będzie bogata w błonnik oraz będzie zawierać niską zawartość tłuszczu. Szczególna zaleta tej diety jest poprawa krążenia poprzez redukcję cholesterolu i utrzymanie zdrowej wagi. Jednakże, dzieci i młodzież na wegetariańskiej diecie muszą uważać by otrzymywać odpowiednią ilość witamin i minerałów

 

---

http://sites.google.com/site/wegetarianizmwpraktyce

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kapusta w kuchni

Kapusta - niezastąpiona w kuchni

Autorem artykułu jest Irena Zobniów

Kapusta jest jednym z najcenniejszych skarbów jakimi obdarzyła nas natura, jeśli zestawimy ją z innymi warzywami to zobaczymy, że należy do grupy która dostarcza nam najwięcej składników odżywczych.

Jest bogatym źródłem witamin, zwłaszcza witaminy C, na którą zapotrzebowanie zwiększa się zimą i wówczas warto wprowadzić do menu potrawy z kapusty zarówno słodkiej jak i kiszonej. Najbardziej popularne w polskiej kuchni są łazanki gołąbki, bigos oraz surówka z kiszonej kapusty. Specjalności, które cieszą się u nas popularnością wzbudzają czasem zdumienie u obcokrajowców; trzeba przyznać, że widok brei z kawałkami mięsa może nie wygląda zachęcająco, ale wystarczy spróbować, by wszelkie wątpliwości ustąpiły miejsca kulinarnym zachwytom!

Aby przygotować staropolski bigos należy kupić kilka rodzajów mięsa i wędlin, najlepsza będzie łopatka wieprzowa, wołowina bez kości, aromatycznie uwędzona szynka i kiełbasa. Na 2 kilogramy kiszonej kapusty trzeba około 1,5 kilograma mięsa, jednak proporcje te można zmieniać w zależności od naszych kulinarnych upodobań. Dodatki, które decydują o winnym smaku potrawy, to czerwone wino które dodajemy podczas smażenia wołowiny i wieprzowiny oraz suszone śliwki, które wrzucamy już do połączonych składników bigosu, czyli ugotowanej kapusty i osobno przygotowanych mięs.

Dla smaku i aromatu nieodzowne są grzyby leśne, liść laurowy, ziele angielskie, owoce jałowca oraz pieprz ziarnisty. Tajemnica dobrego bigosu tkwi nie tylko we właściwym doborze ziół i przypraw, ale także w tym, że jest on tym lepszy, im więcej razy go odgrzewamy. To dlatego najwspanialszy smak bigosu uzyskujemy dopiero po kilku dniach! Choć potrawa wydaje się być prosta w przygotowaniu, to jednak nie jest łatwo uzyskać jej idealną konsystencję; bigos nie może być ani zbyt suchy, ani zbyt wodnisty - po nałożeniu na talerz sos nie może się rozpływać.

Dosyć podobną potrawą są łazanki, czyli rodzaj płaskiego makaronu serwowany z ugotowaną i podsmażoną z różnymi dodatkami kapustą. Zwykle jest to zeszklona cebula i pieczarki, ale spotyka się też przepisy na łazanki z kapustą i wieprzowiną, kiełbasą lub z boczkiem. Makaron gotujemy osobno, powinien być al dente gdyż będzie jeszcze podgrzewany razem z kapustą. Ugotowaną do miękkości kapustę należy pokroić i połączyć z podsmażonymi kawałkami mięsa, cebuli, grzybów lub pieczarek. Całość podgrzewamy i doprawiamy do smaku według uznania. Łazanki można też przełożyć do żaroodpornego naczynia i zapiec w piekarniku, w jednej i drugiej wersji serwujemy je na gorąco jako danie główne.

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zupy nie tylko na święta

Zupy nie tylko od święta

Autorem artykułu jest Irena Zobniów

W polskiej tradycji kulinarnej barszcz czerwony i zupa grzybowa przypisane są kolacji wigilijnej, tak samo jak żurek śniadaniu wielkanocnemu. Tymczasem te wyjątkowo smaczne zupy z całą pewnością zasługują na to, by częściej gościć na naszych stołach.

Ponieważ amatorów tych pyszności nie brakuje, najlepszym i wartym kulinarnej promocji przesłaniem, jest to, że barszcz czerwony i zupa grzybowa, to dania nie tylko od święta! Wystarczy więc zmienić nastawienie, wprowadzić nieco świeżości do kalendarza kulinarnego i cieszyć się ulubionymi smakami przez cały rok.

Warto zastanowić się nad tym, jak ugotować zupę która zachwyci smakiem i zaczaruje nasz dom cudownym aromatem grzybów leśnych i warzyw... Najlepszą lekcją gotowania jest po prostu samodzielne eksperymentowanie we własnej kuchni, bo chociaż większość gospodyń ma swoje ulubione przepisy, według których powstają specjały o charakterystycznym smaku, to nie wszystkie chętnie się nimi dzielą. Co więcej, niektóre receptury przechodzą z pokolenia na pokolenie i są objęte rodzinną tajemnicą! Tym samym, barszcz czerwony barszczowi bywa nierówny...

Rzeczywiście jest tak, że zupy które przygotowujemy niby z tych samych składników, zdecydowanie różnią się od siebie smakiem, kolorem, zapachem i konsystencją. Czasem sekret tkwi w przyprawach i ziołach, czasem w dodatkach warzywnych, a jeszcze innym razem po prostu w sposobie gotowania i łączenia poszczególnych składników. Jeśli na przykład do zupy dodamy podpieczoną połówkę cebuli, to potrawa zyska głębię smaku, którą trudno uzyskać w jakikolwiek inny sposób.

Dawniej gospodynie przypalały cebulę na żeliwnej płycie pieca, dziś mamy z tym więcej kłopotu ale nie jest niemożliwe... Inna wskazówka, która pozwala osiągnąć piękny kolor barszczu czerwonego, polega na tym, by jednego utartego buraka dodać do garnka już na sam koniec, gdy zupa jest ugotowana; wówczas warzywo puści sok i zabarwi zupę piękną, intensywną czerwienią.

Dodatkowo barszcz czerwony można przygotować z białą fasolą, połączenie buraków, fasoli i ziemniaków pozwala uzyskać cudowny, rustykalny charakter potrawy, która jest idealnym daniem obiadowym przez cały rok.

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl